Op enig moment in mijn leven kreeg ik te maken met een relatiecoach, omdat mijn huwelijksbootje niet rustig en romantisch voortkabbelde maar meer weg had van een wildwatertocht op een woeste rivier.
In mijn overtuiging dat dit schip nog te redden was, riep ik de hulp in van een relatiecoach. Hij was een professionele, prettige, rustige, wijze coach. En op zeker moment verzuchtte ik: “u heeft vast een hele mooie relatie met uw partner thuis… ”. Daarop zei de man: “Nou … een kapper knipt zijn eigen haar ook niet.” Geweldig, diep respect voor deze coach. Zelfreflectie, humor en competent.
Overigens, mijn huwelijksbootje zonk een paar maanden later maar dat was de coach natuurlijk niet te verwijten!
In mijn praktijk van personal – en loopbaan coaching richt ik mij op mensen die worstelen met werk- en levensvraagstukken. Daar liggen mijn competenties. Zo kwam er een paar weken geleden een jonge vrouw. Haar vraagstuk ging over burn-out verschijnselen door overbelasting. Zelfstandig ondernemer, echtgenote, moeder van 3 kinderen. Het plezier in haar gezin en in haar eigen onderneming ebde weg. We voerden een aantal gesprekken en er trad verbetering op. Ze kon beter haar grenzen aangeven en daardoor meer energie halen uit zaken die voor haar belangrijk waren. Op enig moment gaf ze aan dat haar partner wilde meekomen. Hij wilde graag eens horen hoe zo’n coachgesprek verliep. Ik gaf aan dat dit altijd tot de mogelijkheden behoorde, maar dat er wel spelregels waren. Mijn coaching is transparant. Ik coach mijn cliënt, niet de partner. Ik houd mij aan de ethische code van mijn beroep. Dat betekent dat ik a) nooit over mijn coachee met anderen praat, mits met uitdrukkelijke toestemming en b) dat ik geen coaching aanbied op thema’s waar ik niet goed in ben. In mijn geval dus: géén relatie coaching!
Zo kwam het dat haar man meekwam en verwachtingsvol tegenover mij ging zitten. Hij vroeg aan mij of ik vond dat het goed ging met zijn vrouw. En zonder mijn antwoord af te wachten gaf hij aan wat hij er van vond. Er volgde een opsomming van zaken waar hij het thuis niet mee eens was. Dit varieerde van huishoudelijke taken tot en met de opvoeding van de kinderen. Of ik dat ook niet zag, of ik hierin zou kunnen sturen, of ik zijn vrouw niet kon vertellen dat zij …. Ondertussen liep mijn cliënt rood aan en begon zich te verdedigen. De sfeer werd onprettig. En bij mij gingen de alarmbellen af:
Dit was niet mijn vak. Ik was géén relatiecoach. Dit schip zou mogelijk zinken maar ik kon er niets aan doen. Ik wilde naar de haven van mijn eigen competenties. Waar ik goed in ben. Mijn veilige haven. Daar ligt mijn sterkte. Ik bedacht: de wal keert het schip! Ik ben de wal: ik beëindig dit gesprek. Mijn cliënt en haar man verlieten mijn kantoor. Het resultaat was voor iedereen teleurstellend. En toch was het goed zo! Ik ben trouw gebleven aan mezelf, kapitein op mijn eigen schip. Ik ken mijn competenties.
Mocht je een vraag hebben over relaties? Ik ken een hele goede relatiecoach. Zie boven, ik verwijs je graag! Mocht je een vraag hebben over alle andere thema’s die raken op het vlak van werken en leven, dan ben ik jouw coach. Vanuit mijn veilig haven met mijn competenties gaan we voor een behouden vaart. Zo zijn we getrouwd, zo ben ik trouw aan mezelf, mijn kwaliteit en aan de ethische code van mijn beroep als coach.
