Graflinten voor mijn zusje …..op 14 juli is het 10 jaar geleden…..
In 2012 kreeg ik het slechtste bericht van mijn leven. Mijn lieve zusje… de kanker was uitgezaaid. Ze zou de wedstrijd deze keer niet meer winnen. Onze levens lagen in duigen. Monique, mijn allerliefste zusje, moeder van 3 kinderen, tandarts en praktijkeigenaar. Onze levens waren verweven met elkaar. Hoe moesten we verder? We wilden nog zoveel mogelijk tijd samen doorbrengen. Maar er moest ook nog heel veel geregeld worden. Monique vroeg mij om in haar praktijk te komen werken. Gewoon, personeelszaken, iets dat ik elders in de gezondheidszorg ook al deed. Ik zei ja en gaf mijn baan op. Er was werk te doen. Maar er was meer dan werk: Mijn ouders, mijn kinderen, mijn vrienden. Iedereen was betrokken, er werd lief en leed gedeeld. Het was een intense periode met diep verdriet maar ook met hele mooie herinneringen. Lachen, huilen, gekke dingen, hoopvolle uitslagen, verdrietige ontwikkelingen, alles werd gedeeld. En door de krapte in tijd en ruimte deelden we veel in de ether, vooral mail was een fijn medium om snel iedereen een update te geven.
En op een avond na een lange dag ziekenhuis Maastricht tikte ik een mail: Vandaag ben ik met Monique naar het AZM geweest voor een volgende chemo. We hadden in de auto grappen gemaakt. Ze stak de draak met haar pruik die, onder de stoel geschoven en opgepropt, eruitzag als een hamster in een kooi. Toen we het zebrapad overstaken moest ineens “die hamster” weer op haar hoofd. Gierend van het lachend en ondertussen huilend van verdriet gingen we naar de chemo. Een bakje blauwe bessen mee omdat dit de kanker nog zou kunnen remmen. Maar haar prognose is slecht. We weten het…we maken ervan wat nog kan….Morgen ben ik weer op de praktijk. Nu even proberen te slapen.
Terwijl ik de laatste woorden tikte viel mijn oog op een advertentie rechts in beeld. Graflinten en grafwerk. Mijn hart stond stil. Wat een toeval. Ik tik een verhaal en ineens komt zo’n reclame vanuit Google. Ik sliep slecht die nacht. Om allerlei redenen….
Monique overleed op 14 juli 2013. Het vreselijkste, maar ook het mooiste afscheid. Ik ging weg in de praktijk. Ik liep met mijn ziel onder de arm. En begon mijn eigen bedrijf. En niet alleen door het grote verdriet